تاریخ ثبت: 1398/04/15 19:15
ثبت
به گزارش ماهستیم؛ با آنکه انتظار می رفت توافق بین المللی برجام اختلاف ها میان ایالات متحده امریکا و ایران را تا حدی زیادی کاهش دهد اما نتیجه انتخابات ریاست جهوری تمام پیش بینی ها را تغییر داد. دونالد ترامپ به این بهانه که دنیا برای آرامش نیازمند یک توافق جامع با ایران است از توافق بین اللملی برجام خارج شد، او با اعمال مواضع سختگیرانه، تحریم های اقتصادی شدیدی را علیه ایران بکار بست. اروپا نیز همگام با ایالات متحده امریکا پیش رفت با این تفاوت که اروپایی ها برای حفظ روابط اقتصادی خود با ایران از حربه دیگری علیه نظام جمهوری اسلامی ایران استفاده کردند.
خروج یکجانبه امریکا از برجام و عمل نکردن طرف اروپایی به تعهدات خود در قبال ایران سرانجام منجر به آن شد که جمهوری اسلامی ایران طبق توافق بین المللی برجام و بر اساس مفاد آن تصمیم به کاهش تعهدات خود درباره فعالیت صلح امیز هسته ای بگیرد، ایالات متحده امریکا هم اکنون در تلاش است تا بار دیگر در جهت اهداف شوم خود اجماع جهانی علیه ایران راه اندازی کند، این مهم اما بدون حضور اروپایی ها سخت به نظر می رسد.
نوت گرینگریچ [رئیس سابق مجلس نمایندگان آمریکا] در مصاحبه با شبکه فاکس‌نیوز می گوید که تحریم‌ها تاثیر مورد انتظار را داشته و ترامپ در صورتی که ایران اقدام تحریک‌آمیز دیگری نکند باید به همین سیاست ادامه دهد. او می افزاید که اروپایی‌ها سخت به دنبال گسترش روابط تجاری با ایران هستند و تا زمانی که آنها منافعی در ایران دارند نتوان آنها را منصرف کرد.
نوت گرینگریچ سمت چپ تصویر
دیوید سنگر [گزارشگر امور امنیت ملی روزنامه نیویورک‌تایمز] معتقد است که دو دیدگاه در کاخ سفید درباره ایران وجود دارد؛ یک رویکرد که علنا هم روی آن تاکید می‌شود این است که همه فشارها با هدف کشاندن ایران به پای میز مذاکره و کسب یک توافق بهتر است؛ رویدکرد دیگر اینکه در دولت ترامپ کسانی معتقدند بحران هسته‌ای ایران تا زمانی که این حکومت فعلی بر سر کار است حل نخواهد شد، بنابراین تمرکز باید بروی تغییر رژیم در تهران و جایگزینی آن باشد. وقتی با مقام‌های کشورهای اروپایی هم در گوشی حرف می‌زنید به شما می‌گویند آنها هم باور ندارند که واشنگتن کمترین قصدی برای توقف برنامه هسته‌ای تهران داشته باشد و در حقیقت به دنبال فروپاشی حکومت فعلی ایران است.
آدام تیلر [گزارشگر بین‌المللی روزنامه واشنگتن‌پست] در یادداشتی به این نکته اعتراف می کند که سیاست‌های دولت آمریکا در سوق دادن ایران به سمت چنین تصمیمی تاثیر گذار بوده است. او تاکید دارد که سیاست غنی‌سازی صفر از جانب ایالات متحده امریکا یک فانتزی است. و قاتل رسیدن به هر توافقی است چون به دنبال غیرممکن است!
گزارشگر ارشد سایت خبری تحلیلی وکس نیز به تاثیر سیاست فشار حداکثری دولت دونالد ترامپ درباره ایران می پردازد. او در این باره می نویسد: «سیاست فشار حداکثری در ابتدا برای مقابله با برنامه اتمی کره شمالی به کار گرفته شد اما خیلی زود به اصلی‌ترین شناسه سیاست خارجی دونالد ترامپ بدل شد، از کره‌شمالی تا مکزیک و از ونزوئلا تا چین و کانادا و بالاخره علیه ایران این روش را اعمال گردید، هر چند به گفته او در زمینه کارآیی این رویکرد سوالات فراوانی وجود دارد».
سیاست فشار حداکثری را ترامپ از دنیای تجاری خودش در نیویورک و تجربه‌اش در زمینه ساخت و ساز به کاخ‌سفید برد، این تداعی کننده سبک قلدرمآبانه تجاری ترامپ که در بسیاری موارد با شکست همراه شده است.
هنگامی که آمریکا با کشوری که اقتصادی قوی و بزرگ چون چین دارد روبرو شد سیاست فشار حداکثری جواب نداد چرا که چین توانست روبروی آمریکا بایستد و در برابر وضع تعرفه از سوی دونالد ترامپ، پکن هم بر میلیاردها دلار کالاهای صادراتی آمریکا از جمله سویا و غلات روغنی تعرفه ببندد. یا در موردونزوئلا اینکه آمریکا با حمایت از حوآن گوآیدو، رهبر مخالفان و تحریم نفتی کاراکاس تا به آنجا پیش رفت که حتی مایک پومپئو و جان بولتون از روی میز بودن گزینه نظامی سخن گفتند. اما در نهایت وقتی نیکلاس مادورو تسلیم نشد عملا سیاست فشار حداکثری بی تاثیر شد.
نکته قابل توجه اینکه وقتی سیاست فشار حداکثری دونالد ترامپ با مقاومت دولت‌های مقابل مواجه می‌شود به نوعی این پیغام را می‌فرستد که واشنگتن ممکن است از تهدید گزینه نظامی به عنوان ابزار بعدی استفاده کند اما ترامپ با وجود داشتن سیاست‌مداران جنگ‌طلبی چون جان بولتون و مایک پومپئو در اطراف خود، نشان داده که تمایلی به وارد کردن آمریکا به یک جنگ گرم و رویارویی مستقیم نظامی ندارد!
گزارشگر ارشد سایت خبری تحلیلی وکس در پایان خاطرنشان می کند که کاخ‌سفید می‌خواهد همین سیاست را علیه حکومتی به کار ببرد که فلسفه وجودی آن مقاومت و مقابله است ... و خب این طور می‌شود که تهران با نه گفتن به واشنگتن دهن‌کجی می‌کند و باز شاهدیم که سیاست فشار حداکثری به بن‌بست می‌رسد بدون این که کاخ‌سفید برای چنین وضعیتی استراتژی مشخصی تعیین کرده باشد./ تمام