به گزارش ماهستیم؛ فعالیت های سازمانی و تشکیلاتی بهائیان در ایران جرم محسوب می شود، علیرغم آمار و ارقام غلط رسانه های معاند فارسی زبان اما درصد بسیار اندکی از ایشان مرتکب این جرم می شوند. رسانه های معاند مدعی هستند که ج.ا.ا این گروه از شهروندان را به دلیل آئین مذهبی مورد آزار و اذیت قرار می دهد.
ناآرامی های سال گذشته بهانه ی شد تا رسانه های معاند بار دیگر با ارائه گزارش های غلط، این گروه از شهروندان را تهییج و برای حضور در خیابان ترغیب کند. اکنون که چند ماه از پایان اغتشاش ها می گذرد همچنان شاهد تبلیغات مسموم رسانه های معاند فارسی زبان هستیم. در همین رابطه می توان به گزارش اخیر ابوالفضل محققی اشاره کرد.
نکته قابل تامل اینکه ابوالفضل محققی این بار اپوزسیون خارج از کشور و احزاب سیاسی را مورد خطاب و عتاب قرار داد؛ او در مقاله ی خود به عموم مخالفان ج.ا.ا درباره نادیده گرفتن بهائیان هشدار و تذکر داده و نوشته است: « سازمان ها، احزاب، کنشگران سیاسی و اجتماعی که خود را منادیان آزادی و رهروان جنبش عظیم زن، زندگی، آزادی می دانند هنوز قادر نیستند روح عظیم خوابیده در این شعار را در بند بد زندگی و مبارزه اجتماعی دریابند».
ابوالفضل محققی در ادامه می افزاید: « سازمان‌ها و احزابی که متاسفانه نمی‌توانند تمام قد در برابر تبلیغات مسموم دستگاه مذهبی روحانیت ایستادگی کنند، چگونه می توانند از جنبش زن، زندگی، آزادی دفاع کنند؟ آنها از تلاش برای همبستگی می‌گویند اما هرگز برای حمایت و همبستگی با جامعه بهائیان قدمی بر نمی‌دارند، چرا که خود تابو زدگان یک تفکر ارتجاعی مسموم هستند».
در جریان ناآرامی های سال گذشته تلاش بسیاری برای به خیابان کشاندن بهائیان شد؛ سازمان بهائیت و بهائیان سازمانی با آتش افروزی، ثمره سال ها کاشت سیاستِ گفتمان نفرت را به همراه حامیان هود در خیابان ها برداشت کردند، این جماعت حتی به اصول خود یز پایبند نبودند و معلوم نیست بهائیان معتقد چگونه آن را هضم و توجیه می کنند.
در بند چهار بیانیه وزارت اطلاعات در معرفی عوامل به آشوب کشاندن اغتشاش سال گذشته به نقش بهائیت اشاره شده است: « ... سازمان جاسوسی بهائیت به دستور مرکزیت مستقر در حیفای اشغالی، ورود پرحجمی به صحنه‌ی آشوب و اغتشاش و تشویق به خرابکاری و تخریب اماکن عمومی داشت. بر این مبنا در روزهای اخیر هسته‌ی اصلی و سری شامل 3 نفر از سران بهاییت و 2 نفر از تیم رسانه ای آنها بازداشت شدند.
تشکیلات بهائیت بار دیگر ثابت کرد در خباثت علیه ج.ا.ا و تلاش برای تغییر حکومت، تا جایی که توان دارد کوتاهی نمی کند و در این میان حتی دستورات و سفارش های پیامبرنما و پیشوایان خود را زیر پای گذاشته یا آن را توجیه می کنند. دستورات و تأکیداتی که بهائیان را از هرگونه دخالت در امور سیاسی یا اعتراض به حاکمین نهی کرده اند! [1] حال چگونه رهبران سازمانی که خود را منسوب به پیشوایان بهائی و مجری فرامین آنها معرفی می کنند، از اوامر صریح و احکام بهائیت در فرمانبرداری و دسیسه نکردن علیه حکومت ها سرپیچی می کنند، جای سوال دارد./تمام
[1] «... میزان بهائی بودن و نبودن این است که هر کسی در امور سیاسیّه مداخله کند و خارج از وظیفه خویش حرفی زند یا حرکتی نماید، همین برهان کافی است که بهائی نیست، دلیل دیگر نمی‌خواهد». در بخش دیگر آمده است که «... اگر چنانچه نفسی بخواهد کلمه ای از تصرّفات حکومت و اعتراضی بر اولیای امور نماید، دیگران موافقت ننمایند، زیرا امرالله را قطعیاً تعلّق به امور سیاسیه نبوده و نیست».
