به گزارش ماهستیم؛ روزنامه اسرائیلی هاآرتص در گزارشی به قلم یوسی ملمن، تحلیلگر امور راهبردی و اطلاعاتی اذعان کرد اسرائیل در حال حاضر هیچ گزینه نظامی واقع بینانه‌ای علیه برنامه هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران ندارد. آنچه در ادامه می خوانید گزارش نشریه هاآرتص است.
به نوشته هاآرتص در جریان حمله نظامی رژیم بعث عراق به ایران، ارتش صدام حسین علیه ایرانی ها از سلاح شیمیایی استفاده کرد، همچنین ایالات متحده نیز کمک‌های اطلاعاتی و ده‌ها میلیارد دلار اعتبار و وام در اختیار رژیم بعث عراق قرار داد؛ مهم‌ترین درسی که جمهوری اسلامی ایران از جنگ به‌شدت خسارت‌بار گرفت، تصمیم برای بازگشت به مسیر فعالیت های هسته‌ای و توسعه موشک‌های بالستیک بود.
علیرغم ادعای مقام‌های اسرائیل علیه برنامه هسته ای جمهوری اسلامی ایران، از اوایل دهه ۱۹۹۰ تاکنون دولت‌های اسرائیل و روسای ارتش و مدیران موساد آمدند و رفته اند ولی حرف‌های تکراری و شعارها هرگز تغییر نکرده‌اند!
یوسی ملمن در این خصوص می نویسد: «... این رهبران انگار که یک مراسم مذهبی یا نماز باشند، دائم زمزمه می‌کنند که ما ایران را از دستیابی به سلاح هسته‌ای بازمی‌داریم و همه گزینه‌ها روی میز است! اکنون سه دهه است که رهبران سیاسی و نظامی اسرائیل افکار عمومی را فریب داده‌اند تا فکر کنند که اسرائیل در واقع یک گزینه نظامی علیه برنامه هسته‌ای ایران دارد. حقیقت این است که چنین گزینه‌ای دیگر وجود ندارد».
به اعتقاد یوسی ملمن ادعای حمله نظامی به ایران عمدتا برای مصرف داخلی است؛ اما در ضمن از تمایل چهره‌های سرشناس به اعتبار قائل‌شدن برای خود به‌واسطه توانایی‌هایی که واقعا ندارند، نیز ناشی می‌شود! بنیامین نتانیاهو و رئیس موساد از سال ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۱ خود را عامل تاثیرگذار بر تصمیم دونالد ترامپ مبنی بر خروج از توافق هسته‌ای با جمهوری اسلامی ایران در سال ۲۰۱۸ و اعمال تحریم‌ها علیه آن کشور می‌دانند اما در واقع رئیس جمهوری ایالات متحده که در کارزار انتخاباتی خود قول خروج از توافق را داده بود، این کار را به دلایلی که خودش داشت، انجام داد!
در ادامه گزارش هاآرتص ادامه است که شیمریت مئیر، مشاور امور دیپلماتیک نفتالی بنت با این ادعا که جو بایدن را متقاعد کرده تا دوباره به توافق هسته‌ای نپیوندد، تلاش کرد تاخیر واشنگتن در بازگشت به توافق هسته‌ای را به‌خود نسبت دهد. یوسی ملمن در این باره می نویسد: « حتی چند روزنامه‌نگار احمق اسرائیلی ادعای او را تکرار کردند. اما یک مشکل جزئی وجود دارد -رهبرانی که تصمیم برای بازگشت به توافق را به تعویق انداختند، در تهران بودند نه واشنگتن».
بر اساس گزارش هاآرتص موساد از سال ۲۰۰۹ به این‌سو، ده‌ها عملیات خرابکارانه علیه تاسیسات هسته‌ای ایران انجام داده و دست‌کم ۱۰ دانشمند هسته‌ای جمهوری اسلامی را ترور کرده است. البته بیشتر تاسیسات آسیب‌دیده به کار بازگشته‌اند و جانشینان دانشمندان ترورشده نیز استعدادشان از قبلی‌ها کمتر نبوده است. حتی ترور کسی که از او به‌عنوان پدر برنامه هسته‌ای نظامی ایران یاد می‌شود، یعنی محسن فخری‌زاده در سال ۲۰۲۰ نیز این پروژه را به تعویق نینداخته است. در اوایل ماه اوت، وب‌سایت خبری ایران‌اینترنشنال گزارشی اختصاصی منتشر کرد مبنی بر اینکه فردی به نام سعید برجی برنامه هسته‌ای ایران را پس از محسن فخری زاده هدایت می‌کند.
نویسنده برآورد می کند که که دیوید بارنئا، رئیس موساد و آویو کوخاوی، رئیس ستاد کل ارتش اسرائیل و تومر بار، فرمانده جدید نیروی هوایی به اقدام‌های مخفیانه علیه ایران ادامه خواهند داد اما دیر یا زود به همان نتیجه‌ای می‌رسند که در سال ۱۹۸۰ ناحوم اَدمونی، معاون وقت رئیس موساد و مسئول جلوگیری از دستیابی صدام حسین به سلاح هسته‌ای به آن رسید!
یوسی ملمن می افزاید: « اسرائیل گزینه واقعی برای نابودی برنامه هسته‌ای ایران ندارد. ایران از سوریه و عراق درس گرفته و دارایی‌های هسته‌ای خود را در سراسر این کشور پهناور گسترده است. ضمن اینکه برخی از تاسیسات در اعماق زمین قرار دارند. در حال حاضر بمب های سنگرشکن که تنها در اختیار ایالات متحده امریکا است احتمالا می تواند تاسیسات هسته ای ایران را نابود کند. مقام‌های اسرائیلی چند سال پیش از دولت اوباما خواسته بودند که چنین تسلیحاتی را در اختیارشان بگذارد اما این درخواست در آن زمان رد شد».
تحلیلگر هاآرتص قبل از هر اقدام اسرائیل از مقام های آن کشور می خواهد به چند سوال مهم پاسخ دهند؛ اول اینکه ایران یا نیروهای نیابتی‌اش در قبال آن چه بهایی به اسرائیل تحمیل خواهند کرد؟ دوم اینکه چند هواپیمای اسرائیلی سرنگون می‌شود و چند خلبان اسرائیلی کشته خواهند شد؟ و سوم اینکه وقتی جمهوری اسلامی ایران و حزب‌الله هزاران موشک شلیک کنند چند شهروند اسرائیلی کشته خواهند شد؟
یوسی ملمن در پایان می‌نویسد: « ایالات متحده از جنگ، به‌ویژه در خاورمیانه خسته شده است و ترجیح می‌دهد که به توافق هسته‌ای بازگردد. واشنگتن در حال حاضر، دیپلماسی را به هر اقدام نظامی ماجراجویانه ترجیح می‌دهد. بنابراین، رهبران نظامی و سیاسی اسرائیل باید از بیان وعده‌های توخالی و بیانیه‌های گستاخانه خودداری کنند. اسرائیل باید بی‌سروصدا به اقدام‌های خود ادامه دهد، همچنان پیشرفت را برای ایرانی‌ها سخت کند و در عین حال گفت‌وگو با آمریکایی‌ها را پشت درهای بسته حفظ کند.
یوسی ملمن می افزاید در حاشیه تمام این بحث‌ها، موضوع دیگری وجود دارد که به دلایلی به نظر نمی‌رسد اسرائیل مایل به بحث در مورد آن باشد: « آیا ایران واقعا می‌خواهد بمب هسته‌ای بسازد؟ حتی اگر باور نکنیم که آیت‌الله روح‌الله خمینی، بنیانگذار جمهوری اسلامی علیه سلاح‌های کشتار جمعی فتوا داده باشد، چگونه می‌توان توضیح داد که چرا جمهوری اسلامی ایران با گذشت ۳۵ سال از آغاز تلاش‌هایش، هنوز بمبی در اختیار ندارد و حتی از آستانه هسته‌ای‌شدن هم عبور نکرده است؟».
تاریخ نشان می‌دهد هر کشوری که خواسته بمب‌های هسته‌ای را توسعه دهد و سرهم و ذخیره‌اش کند، این کار را ظرف پنج تا هفت سال انجام داده است. هند، پاکستان، کره شمالی و آفریقای جنوبی (که درنهایت سلاح‌های خود را از بین برد) همه این کار را انجام دادند. بر اساس گزارش های خارجی، اسرائیل نیز چنین کرده است./تمام
مطالب مرتبط
